Eén van de gevaarlijkste en belangrijkste duistere leugen en spel van de duivel is om mensen hun fouten en tekortkomingen niet te laten bekennen, zodat ze geen berouw tonen aan Allah. Doordat men zijn fouten niet accepteert en zijn tekortkomingen ontkent, wilt hij de schuld afschuiven naar het lot of anderen. Wanneer een persoon zijn fouten accepteert en bekent, zal hij om vergiffenis vragen, afstand nemen van de slechte daden en zijn toevlucht zoeken bij Allah. Dat is precies wat de duivel niet wil. Hij wekt het ego van de mensen op en laat het ego zichzelf verdedigen als een advocaat. Dit zorgt ervoor dat men zijn tekortkomingen niet accepteert en zich als een foutloos persoon ziet.^[1] Echter kan er bij een mens geen sprake zijn van een foutloos, perfect leven. Ongetwijfeld elke persoon begaat een fout, heeft tekortkomingen of pleegt zondes met uitzondering van profeten. Door afstand te nemen van zijn fouten en deze te verminderen kan men zich verbeteren. Doordat men zijn fouten niet op zich wil nemen en zijn tekortkomingen niet wil bekennen, schuift hij de schuld af naar het lot of naar anderen. Zo neemt men afstand van berouw tonen en toevlucht zoeken bij Allah. In het ergste geval kan men zich zelfs vergoddelijken (zoals de farao’s). Door naar de duivel te luisteren, zal men zijn fouten niet zien of verdraaien. Terwijl zelfs profeet Yusuf (as) het volgende heeft gezegd:

Als we er even bij stilstaan en nadenken, zullen we merken dat dit een leugen en spel is van de duivel. Als men zijn fouten op zich neemt en zijn tekortkomingen bekent, zal men afstand nemen van de duivel en berouw tonen en toevlucht zoeken bij Allah. Een fout (zonde) ontkennen is een grotere fout (zonde) dan de fout (zonde) die is begaan.^[3]
Tevens is de mens een wilskracht gegeven als beweegreden voor een fout. De mens pleegt een zonde met zijn vrije wil en dient dus de schuld op zich te nemen.